|
Święci według dat:
Święci
według alfabetu:
Święci
i Błogosławieni:
|
|
1.XI - Św. Austremoniusz, (III–IV w.) – zwany "Apostołem Owernii". Pierwszy biskup Clermont, wspomniany w Historii Franków Grzegorza z Tours[1]. |
|
Św. Joel - 13 lipca - Joel, prorok mniejszy, dobry obserwator przyrody, opisał inwazję szarańczy, a potem przeszedł do zapowiedzi przyszłości i wieścił dzień Jahwe. 19 października/1 listopada. http://liturgia.wiara.pl/kalendarz/67b60.Kalendarz-ekumenicznomiedzyreligijny/2014-11-01 |
ŚWIĘCI WEDŁUG ALFABETU: A B C D E F G H I J K L Ł M N O P R S Ś T U W Z
Czytania mszalne - http://liturgia.wiara.pl/Czytania_mszalne/Nawigator na dziś - http://mateusz.pl/czytania/2014/ posłuchaj - http://www.biblijni.pl/czytania/ Komentarz ---------- http://www.kapky.eu/pl/ Video Komentarz -- http://legan.eu/ |
|
Pełny tekst czytań » Wszystkich Świętych (uroczystość) Więcej o dzisiejszych świętych »
Wszystkich Świętych » Propozycje śpiewów - Wszystkich Świętych » Żywi i... »
UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH » Smutek na śpiew i taniec » Zobacz inne cytaty »
„ Apostołowie rzekli: Miejsce jest puste, a pora już późna.
Odpraw ich. Lecz On im odpowiedział: Wy dajcie im jeść! Rzekli Mu:
Mamy pójść i za 200 denarów kupić chleba , żeby im dać jeść? ”
Mk
6:35-39
1 bochenek =
1 as; 1denar =16 asów; 200
denarów = 3 200 bochenków.
Pieniądze to drażliwy temat dla wielu ludzi. Podobno dżentelmeni o nich nie rozmawiają. Dzisiaj jednak o pieniądzach będę pisać, a konkretnie rzymskich i greckich monetach z którymi zetkniecie się na kartach Nowego Testamentu.
|
Bryłki cennych metali jak złoto, czy srebro były używane jako środek płatniczy od dawna. Czasem przetapiano je na sztabki. Sztabki dzielono gdy zaszła potrzeba, bo zakupiony towar miał mniejszą od nich wartość. Pieniądz jako moneta wybita w cennym kruszcu to pomysł mieszkańców Sardes. Tam znaleziono najstarsze monety. Więcej o tym przeczytacie tu. |
Greckie monety były oparte na systemie szóstkowym, to znaczy że dzieliły się przez 6. 1 talent = 60 min = 6 000 drachm = 36 000 oboli
1 mina = 100 drachm = 600 oboli
1 stater = 2 drachmy
1 drachma = 6 oboli
½ obol = hemiobelion,¼ obola– tetartemorion,1/6 obola – chalkus (miedziak, grosz),
1 chalkus = 2 leptony,
1 lepton – to najdrobniejsza moneta
Rzymski system monetarny to aureus (złoto) = 25 denarów (srebro)
1 denar = 4 sesterce = 8 dupondiusy = 16 asy = 32 semisy = 64 kwadranse
1 sesterc = 2 dupondiusy
1 dupondius = 2 asy = 4 semisy = 16 kwadranse = 96 sekstanów = 1152 uncji
Na koniec coś optymistycznego. Opłacało się być wtedy szewcem. Za jedna parę zrobionych sandałów można było zgarnąć 100 denarów. Oświata nie była aż tak dobrze opłacana. Za ucznia nauczyciel dostawał miesięcznie 50 denarów.
V Przykazanie Kościelne: „Troszczyć się o potrzeby Wspólnoty Kościoła"
1. Każda parafia oprócz wymiaru duchowego ma również wymiar materialny. Wierni gromadzą się w wybudowanych często z wielkim trudem i przez wieki ozdabianych kościołach i kaplicach. Do dóbr doczesnych parafii zalicza się też cmentarz, plebania, sale dla grup duszpasterskich, czy zabudowania gospodarcze. Wszystkie one służą wspólnocie: dzięki nim mamy gdzie się modlić, czy gromadzić na różnego rodzaju spotkania. Dobra te wymagają jednak ciągłej troski. Dlatego piąte przykazanie kościelne przypomina, że obowiązkiem katolika jest „troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła”.
2.
Wyjaśnienie zasadności piątego przykazania kościelnego znajdujemy
w Kodeksie Prawa Kanonicznego (kan. 222). Nakazuje on wiernym
dbać o zabezpieczenie kultu w ich wspólnocie parafialnej
(Msza Święta, sakramenty, uroczystości odpustowe), prowadzenie
działalności charytatywnej, wychowawczej, misyjnej oraz godziwego
utrzymania duszpasterzy.
Dzieje Apostolskie tak opisują ową
troskę o byt materialny w czasach wczesnego
chrześcijaństwa: „Nikt […] nie cierpiał niedostatku, bo
właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze
ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też
rozdzielano według potrzeby” (Dz 4,34-35). W historii Kościoła
owa troska o wspólnotę dokonywała się w różny sposób
i zależała od sposobu organizacji społeczeństwa. Przez stulecia
(od średniowiecza aż po XIX wiek) stosowano dziesięcinę, czyli
oddawanie na potrzeby Kościoła dziesiątej części dochodu;
w niektórych krajach stosuje się tzw. podatek kościelny, który
płaci każdy, kto deklaruje się jako wierzący; w Polsce byt
parafii uzależniony jest od ofiar, składanych przez wiernych przy
różnych okazjach. Ważne jest jedno: poczucie odpowiedzialności za
wspólnotę, do której należę. Podobnie jak dorośli członkowie rodziny
troszczą się o byt wszystkich jej członków, tak również każdy
katolik ma obowiązek łożyć na rzecz wspólnoty Kościoła.
3.
Poprzez chrzest stajemy się członkami Kościoła i powinniśmy brać
czynny udział w jego życiu. Bycie katolikiem zobowiązuje do
„troski o potrzeby wspólnoty Kościoła”. Przykazanie
nie precyzuje dokładnie, jakie są to potrzeby. Najczęściej myślimy
o aspekcie finansowym, czyli ofiarach pieniężnych składanych „na
tacę”. Podczas ogłoszeń parafialnych kapłani często informują,
że będą one przeznaczone, np. na potrzeby seminarium, KUL, misji czy
parafii. Pieniądze „z tacy” są w głównej mierze
wydawane na zakup potrzebnych w świątyni rzeczy, na opłacenie
rachunków i podatki. Nie są to jednak – jak niesłusznie
wielu uważa – pieniądze „dla księdza”. Na osobiste
utrzymanie kapłanów składają się ofiary złożone z racji
sprawowanych przez nich Mszy świętych (tzw. „intencje mszalne”)
oraz np. ofiary, składane z okazji ślubu czy chrztu. Kodeks
Prawa Kanonicznego stwierdza, że „wierni składający ofiarę, aby
w ich intencji była odprawiana Msza święta, przyczyniają się do
dobra Kościoła oraz uczestniczą przez tę ofiarę w jego trosce
o utrzymanie szafarzy” (KPK kan. 946).
Piąte
przykazanie kościelne ma jednak nie tylko aspekt finansowy. Dbałość
o potrzeby Kościoła może być bowiem wyrażona poprzez ofiarowanie
własnej pracy przy budowie czy remoncie świątyni. Można służyć swoim
doświadczeniem czy radą, np. w kwestiach ekonomicznych czy
prawnych. Przykazanie kościelne realizują piąte także ci, którzy
obejmują opieką duchową i materialną rodziny, znajdujące się
w trudnej sytuacji, a takich w każdej parafii nie
brakuje. Gorliwa modlitwa to też jeden z aspektów troski
o Kościół.
4. Zapamiętajmy: Posiadanie dóbr doczesnych przez Kościół ma na celu „organizowanie kultu Bożego, zapewnienie godziwego utrzymania duchowieństwa oraz innych pracowników kościelnych, prowadzenie dzieł apostolatu i miłości, zwłaszcza wobec biednych” (KPK, kan. 1254 § 2). Troska o dobra doczesne Kościoła i o utrzymanie instytucji kościelnych, a także o ludzi ubogich, jest obowiązkiem wszystkich wiernych.
|
|
|
ARCHIWUM