W dniach od 27 lutego do 5 marca 2016r. odbędzie się Pielgrzymka do Ziemi Świętej. Szczegółowe informacje w Fundacji Komisariatu Ziemi Świętej przy ul. Reformackiej 4 w Krakowie oraz na plakacie w gablocie przy kościele.
http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/daty.php3
15 września - Najświętsza Maryja Panna Bolesna
16 września - święci męczennicy Korneliusz, papież, i Cyprian, biskup
18 września - św. Stanisław Kostka, zakonnik, patron Polski
20 września - święci męczennicy Andrzej Kim Tae-gŏn, prezbiter, Paweł Chŏng Ha-sang i Towarzysze
21 września - św. Mateusz, Apostoł i Ewangelista
Nauka
o odpustach łączy się z tajemnicą Bożego Miłosierdzia.
W sakramencie pojednania
grzesznik otrzymuje przebaczenie wyznanych grzechów, za które
szczerze żałuje. Dzięki temu może on osiągnąć wieczne zbawienie.
Uzyskane przebaczenie nie uwalnia jednak od kar doczesnych
(czasowych), które spotykają nas za życia lub po śmierci w czyśćcu.
Uwolnieniu od tych kar służy właśnie obfity skarbiec odpustów
Kościoła. Odpust
jest to darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone
już co do winy. Rozróżnia
się odpusty cząstkowe i zupełne (zależnie od tego, w jakim stopniu
uwalniają nas od kary doczesnej). Odpusty te może zyskiwać każdy
ochrzczony po spełnieniu odpowiednich warunków dla siebie lub
ofiarowywać je za zmarłych.
Warunki
uzyskania odpustu zupełnego:
Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy)
Stan łaski uświęcającej lub spowiedź sakramentalna
Przyjęcie Komunii Świętej
Odmówienie modlitwy (Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Wierzę w Boga) w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia Papież: http://www.ampolska.co (w sierpniu - Ogólna: Aby wszyscy ludzie pracujący na polu wolontariatu wielkodusznie angażowali się w służbę potrzebującym. Misyjna: Abyśmy, wychodząc poza siebie, potrafili stawać się bliscy tym, którzy są na peryferiach więzi międzyludzkich i społecznych).
Wykonanie czynności związanej z odpustem
-
Ewentualna spowiedź, Komunia Święta i modlitwa w intencjach Papieża
mogą być wypełnione w ciągu kilku dni przed lub po wypełnieniu
czynności, z którą związany jest odpust; między tymi elementami musi
jednak istnieć związek.
-
Po jednej Komunii Świętej i jednej modlitwie w intencjach Papieża -
tylko jeden odpust zupełny.
-
Kościół
zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych.
-
Odpustów
(zarówno cząstkowych, jak i zupełnych) nie można ofiarowywać za
innych żywych.
Wybrane praktyki związane z uzyskaniem odpustu zupełnego:
Adoracja Najświętszego Sakramentu przez co najmniej pół godziny
Przyjęcie błogosławieństwa udzielanego przez Papieża Urbi et Orbi
Adoracja i ucałowanie Krzyża w trakcie liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek;
Odmówienie modlitwy Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu po Komunii świętej przed obrazem Jezusa Chrystusa w każdy piątek Wielkiego Postu oraz w Wielki Piątek
Uczestnictwo w rekolekcjach trwających przynajmniej trzy dni;
Publiczne odmówienie O Jezu Najsłodszy w uroczystość N. Serca Pana Jezusa
Publiczne odmówienie O Jezu Najsłodszy, Odkupicielu w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
Posługiwanie się przedmiotami pobożności, o ile zostały pobłogosławione przez Papieża lub biskupa, po odmówieniu wyznania wiary 29 czerwca
Przyjęcie Pierwszej Komunii świętej lub pobożne uczestnictwo w takiej uroczystości;
Odmówienie jednej części różańca w kościele lub w rodzinie
Publiczne odmówienie (śpiew) hymnu Przyjdź Duchu Święty (Veni Creator) w Nowy Rok i w uroczystość Zesłania Ducha Świętego
Odprawienie Drogi Krzyżowej w kościele lub na placu przykościelnym
Odpusty
związane z
kultem Miłosierdzia Bożego:
Udziela się odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź
sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach
papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli
Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem
całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek
grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach
spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi
przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie
lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę Ojcze
nasz
i Credo,
dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. Jezu
Miłosierny, ufam Tobie).
Udziela
się odpustu cząstkowego wiernemu, który - przynajmniej z sercem
skruszonym - skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie
zatwierdzonych pobożnych wezwań.
Ponadto marynarze, którzy
wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz;
niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne,
uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do
opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci
wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub
wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą
uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli
wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało
powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia - gdy tylko będzie to
możliwe - trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem
naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę Ojcze
nasz
i Credo,
dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. Jezu
Miłosierny, ufam Tobie).
Gdyby
nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust
zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w
zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i
ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia
spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem
postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania
odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.
Ponadto dla Polski zostały zatwierdzone także dwa dodatkowe odpusty zupełne:
Uczestnictwo w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu
Nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w następujące dni:
w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca)
w święto tytułu
w dniu 2 sierpnia (odpust "Porcjunkuli")
jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uznania
Odpust zupełny za pobożne nawiedzenie kościoła parafialnego można uzyskać:
1/. W dzień - tytułu kościoła parafialnego, 2/. Porcjunkuli - 2 sierpnia. Odpust przypadający na 2 sierpnia ordynariusz może,na prośbę proboszcza, przenieść na tzw. drugi odpust. Takie przeniesienie wymaga zgody ordynariusza. Należy jednak pamiętać, że w parafiach, w których to przeniesienie nastąpiło, 2 sierpnia nie można już uzyskać odpustu zupełnego. 3/. Za Zmarłych od 1 do 8 listopada.
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/odpusty.php3
Człowiek, który zatrzymał pustynię:
Prosty
rolnik z Burkina Faso poradził sobie z problemem, nad którym od lat
głowili się naukowcy z całego świata. Zatrzymał rozszerzającą się
pustynię i napełnił spichlerze w małych wioskach jednego z
najbiedniejszych krajów Afryki. Tam, gdzie była jałowa ziemia, dziś
rośnie las. Oto opowieść o tym, że nigdy nie wolno się poddawać.
http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/czlowiek-ktory-zatrzymal-pustynie/zzwt4f
Akceptuj - to pierwsza i podstawowa zasada dobrego wychowania dziecka; jeśli nie będziemy akceptować dziecka takim, jakie jest, świetnie to wyczuje i wszystkie nasze wysiłki wychowawcze spełzną na niczym.
Buduj relację - pamiętajmy, że dziecko nie jest materią, którą należy poddać obróbce, ale taką samą osobą jak my, tylko trochę mniejszą; jeśli będziemy wobec niego szczerzy i prawdziwi, jeśli będziemy się dzielić z dzieckiem swoim życiem, staniemy się bardziej wiarygodni.
Chwal - niektórzy rodzice boją się chwalić swoje dziecko z obawy, że je rozpieszczą; oczywiście nie należy chwalić dziecka zawsze i za wszystko, ale trzeba to robić w sposób mądry, mobilizujący je do jeszcze większej pracy nad sobą.
Dowartościowuj - mówmy dziecku często, że jest dobre i że ma wielką wartość - nie ze względu na to, co robi, ale dlatego, że istnieje; pochwały służą dowartościowywaniu dziecka. Nigdy jednak nie chwalmy, porównując je z innymi, zwłaszcza z rodzeństwem.
Ewangelizuj - ewangelizacja niekoniecznie oznacza mówienie o Bogu, znacznie ważniejsze jest, aby dziecko dzięki nam doświadczało obecności Boga w każdym wydarzeniu swojego życia.
Formuj wewnętrznie - dobry rodzic nie podaje dziecku "na talerzu" gotowych reguł życiowych, lecz stara się na różnych płaszczyznach formować jego osobowość tak, żeby było ono zdolne samo siebie wychowywać.
Graj uczciwie - czasem w trudnych sytuacjach wychowawczych brakuje rodzicom cierpliwości i w imię "wyższych racji" wykorzystują swoją fizyczną czy intelektualną przewagę nad dzieckiem; nie jest to uczciwe wyjście z sytuacji i prędzej czy później odbije się negatywnie na naszych relacjach z pociechami.
Hamuj emocje - jeśli chcemy, żeby dziecko było grzeczne i uprzejme w stosunku do nas i innych osób, nie unośmy się gniewem i nie dawajmy upustu swoim emocjom w jego towarzystwie.
Identyfikuj się z dzieckiem - gdy chcemy dziecko o coś poprosić, coś mu nakazać lub czegoś mu zakazać, musimy być pewni, że kieruje nami dobro dziecka, a nie jakieś inne względy; dlatego zawsze, a zwłaszcza w sytuacjach drażliwych, zanim podejmie się jakiś krok wychowawczy, warto postawić się w sytuacji dziecka.
Jasno formułuj swoje myśli - jeśli czegoś od dziecka oczekujemy, jeśli coś nam się w jego zachowaniu podoba lub nie, musimy to wyrazić w sposób jasny i jednoznaczny; często rodzice chcą, żeby dziecko samo domyśliło się, o co im chodzi, a to zazwyczaj prowadzi do nieporozumień, które mogą mieć bardzo poważne konsekwencje wychowawcze.
KOCHAJ - św. Augustyn powiedział: "Kochaj i rób, co chcesz"; wystarczy, że rodzice naprawdę kochają swoje dziecko, a będą dobrze wiedzieli, czego potrzeba, żeby je właściwie wychować; słowo KOCHAJ zawsze wymawiajmy w swoim sercu wielkimi literami, bo w nim zawarte są wszystkie inne słowa alfabetu dobrego wychowania dzieci.
Licz się ze zdaniem dziecka - rodzice też są ludźmi i też mogą się mylić, dlatego zawsze warto posłuchać, co dziecko ma do powiedzenia w sprawie swojego zachowania; pamiętajmy, że jeśli rodzice będą się liczyć ze zdaniem dziecka, wtedy i dziecko będzie się liczyć ze zdaniem rodziców, a nie odwrotnie.
Módl się - modlitwa jest początkiem wszelkiego czynu, również wychowania dzieci; nie zabierajmy się do wychowywania dzieci tylko własnymi siłami, bo jesteśmy słabi i grzeszni; to Pan Bóg wie najlepiej, jak powinniśmy wychowywać nasze dzieci i ma receptę na wszystkie związane z tym problemy. Trzeba codziennie się modlić o mądrość, roztropność i inne dary Ducha Świętego potrzebne do tego, by być dobrymi rodzicami.
Nagradzaj dyskretnie - są rodzice, którzy dobre zachowanie dziecka nagradzają obfitością prezentów; w ten sposób można wychowywać… psa; dziecko potrzebuje nagrody innego rodzaju - uśmiechu, zadowolenia, przytulenia czy innego dyskretnego gestu, który powie mu: "Tak warto postępować".
Opiekuj się - dom rodzinny, jeśli ma być kuźnią charakterów, musi być najpierw ostoją bezpieczeństwa; jeśli od pierwszych chwil życia dziecka będziemy zaspokajać wszystkie jego rzeczywiste potrzeby, możemy być pewni, że ono pozytywnie odpowie również na nasze wymagania.
Pielęgnuj to, co dobre - człowiek jest jak kwiat - rozkwita, gdy się go właściwie pielęgnuje; jeśli widzimy u dziecka dobre zachowanie, piękne cechy charakteru, zwracajmy na nie uwagę, pielęgnujmy je w dziecku i sprawiajmy, żeby ono samo umiało je w sobie pielęgnować; pamiętajmy, że więcej pożytku w wychowaniu przynosi podkreślanie zalet dziecka, niż wytykanie jego błędów.
Rozmawiaj - rodzice, którzy wyłącznie wydają polecenia i egzekwują ich wykonanie, nigdy nie odniosą sukcesu wychowawczego. Jeśli będziemy rozmawiać z dzieckiem cierpliwie i na każdy ważny dla niego temat, zauważymy, że z czasem długie rozmowy w sposób naturalny przerodzą się w krótkie słowa i gesty wzajemnej miłości.
Szanuj - jeśli chcemy, żeby dziecko miało szacunek dla nas i innych osób, musimy je szanować; człowiekowi należy się szacunek niezależnie od jego wieku i wiedzy, jaką posiada; dobrze będzie, jeśli dziecko to zrozumie na przykładzie relacji w swojej rodzinie.
Traktuj poważnie - nikt nie wychowa dobrze swojego dziecka, jeśli będzie je uważał za "głupiutkie stworzonko", którym trzeba sterować jak marionetką w teatrze. Nawet jeśli potrzeby czy problemy dziecka wydają nam się głupie i dziecinne, nie wolno ich bagatelizować; musimy pamiętać o różnicy wieku i doświadczeń, jakie dzielą nas od naszych pociech.
Ucz - nawet najlepsza szkoła nie wychowa dziecka i wiele go nie nauczy, jeśli również dom rodzinny nie będzie szkołą; uczyć dziecko i uczyć się razem z dzieckiem powinniśmy nie tylko wtedy, gdy jeszcze nie chodzi do szkoły, ale przez całe życie.
Wymagaj - pochwały, akceptacja, dowartościowywanie nie stoją w sprzeczności ze stawianiem wymagań; miłość musi być wymagająca; jeśli jednak czegoś od dziecka wymagamy, musimy również egzekwować to aż do skutku.
Zgadzaj się ze współmałżonkiem - to kluczowa zasada dobrego wychowania dziecka; bo kogo dziecko ma posłuchać, jeśli jeden rodzic mówi co innego niż drugi? http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/wychowanie-dziecka/art,479,najprostszy-przepis-na-dobre-wychowanie.html
ARCHIWUM