
![]() |
![]() ![]() ![]() |
Czytania Mszalne na dziś
http://www.niedziela.pl/index/liturgia/liturgia1.php
http://www.opoka.org.pl/dzis/index.php |
Liturgia Godzin - http://brewiarz.katolik.pl/index.php3
Cytat na dziś ---
http://www.opoka.org.pl/php/cytaty.php
![]() |
![]() |
Modlitwa do Świętej Rodziny
Litania do Świętej Rodziny Modlitwa Jana Pawła II za Rodziny ![]() |
![]() |
- Nauczanie papieskie o rodzinie
- Dokumenty na temat rodziny
- Episkopat Polski na niedziele Świętej Rodziny
- Refleksje wokół rodziny
Rok 2013 – MMXIII -naszej ery - "n.e.", wyrażenie i skrót stosowane w języku polskim, oznaczający datę od początku ery chrześcijańskiej, której początek wiązany jest z datą narodzenia Jezusa Chrystusa (zgodnie z kalendarzem gregoriańskim). Odpowiada łacińskiemu skrótowi A.D. lub AD (anno Domini - "roku Pańskiego") i angielskiemu C.E. (Common Era).
Przed wyznaczeniem początku ery chrześcijańskiej lata liczono od założenia Rzymu. Dopiero po prawie 500 latach od śmierci Chrystusa papież Jan I postanowił wprowadzić sposób liczenia od daty narodzin Jezusa. Obliczenia wykonał w roku 525 n.e. mnich pochodzący ze Scytii Mniejszej, Dionizjusz Mały, który określił datę narodzin na 25 grudnia 753 roku "od założenia Rzymu" i pierwszy rok po narodzinach (754 od założenia Rzymu) przyjął za 1 ery chrześcijańskiej. Późniejsze badania wykazały, że pomylił się o 3 - 6 lat. Brak jest ponadto roku zerowego (powinien nim być właśnie 753 od założenia Rzymu), ponieważ Dionizy nie znał tej liczby - pojęcie zera przywędrowało na Bliski Wschód dopiero wraz z Arabami, którzy przejęli je od Hindusów, a w Europie pojawiło się około XI wieku. Dlatego rok 753 od założenia Rzymu stał się rokiem 1 p.n.e.. Przyjęty przez Dionizego sposób liczenia lat stał się na tyle powszechny, że jest używany do dnia dzisiejszego. Obecnie datę narodzin Chrystusa szacuje się na 7 - 4 r. p.n.e.
http://www.youtube.com/watch?v=pmYqVQacnr8
http://www.naszdziennik.pl/wp/18985,zyczenia.html/p>
Tylko audio-Nowy Rok 1982 w TV. STAN WOJENNY http://www.youtube.com/watch?v=kLI1JHry9Ck
Nowego Roku życzy partia http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=BTuZMjcySUI
Władysław Gomułka http://www.youtube.com/watch?v=6z4TSsLu1yk
1966 rok http://www.youtube.com/watch?v=_eGNLf3KUUQ
2010 rok http://www.youtube.com/watch?v=_vFDmZvtGGE
1959 rok http://www.youtube.com/watch?v=S-UyPsxhbcw
http://ogrodbiblijny.caritas.pl/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1
Trąd to jedna z najstarszych i najstraszniejszych chorób, jaką zna ludzkość. Choroba ta, podobnie jak gruźlica, rozprzestrzenia się przez bezpośredni kontakt z osobą zarażoną. Można być chorym na trąd przez kilka lat, zarażać innych, nie zdając sobie z tego sprawy. Trąd jest bowiem chorobą bardzo podstępną i trudną do zdiagnozowania bez specjalistycznych badań, których nie można wykonać w wielu krajach.
Trąd jest chorobą bezlitośnie okaleczającą człowieka, dlatego w krajach misyjnych wywołuje paniczny lęk i trwogę, a zarażonych trądem nadal wyrzuca się z lokalnej społeczności z obawy przed dalszym rozprzestrzenianiem się choroby. Stąd od wieków trędowatymi zajmowali się najodważniejsi misjonarze. Walka z trądem to jedna z najpiękniejszych kart w dziejach Kościoła katolickiego.
Trąd jest dziś chorobą uleczalną, w ciągu ostatnich 25 lat wyleczono 14 mln chorych.
Cena zestawu antybiotyków potrzebnych do wyleczenia trędowatego to zaledwie 30 zł.
Według danych Światowej Organizacji Zdrowia, liczba trędowatych na świecie nie przekracza dziś pół miliona. Nie znaczy to, iż całkowite wyeliminowanie trądu jest łatwą sprawą. Wśród wyleczonych z trądu około 5 mln ludzi to osoby ciężko okaleczone, wymagające stałej opieki.
Najwięcej trędowatych znajduje się w Indiach, w Afryce, Azji, na wyspach Pacyfiku i w Ameryce Południowej.
Jak dotąd, nie udało się wyprodukować szczepionki na trąd, dlatego m.in., że trąd jest chorobą tylko ludzką i nie można przeprowadzać skutecznych badań na zwierzętach.
Istnieje na świecie rzadka nieuleczalna postać trądu – ulcère de Buruli, na którą zapadają głównie dzieci. Trąd ten występuje w okolicach zbiorników wodnych w pasie równikowym.
Trąd występuje w najuboższych rejonach świata. Mapa trądu pokrywa się z mapą biedy, stąd ośrodki Follereau zajmują się także dziećmi dotkniętymi chorobą głodową.
Jedna trzecia wszystkich trędowatych na świecie znajduje się pod opieką ośrodków Follereau.
Od 1996 r. działa w Polsce Fundacja Polska Raoula Follereau, która wspiera ośrodki dla trędowatych.
Fundacja Polska Raoula Follereau ma swoją siedzibę w Zielonce k. Warszawy,
[email protected], tel. 0-502-06-74-20.
Ostatnia niedziela stycznia to Dzień Chorych na Trąd – powszechna mobilizacja wszystkich ludzi dobrej woli, zbiórki pieniędzy przed kościołami w całej Europie, i nie tylko.
Każdy z nas może mieć udział w akcji na rzecz najbiedniejszych z biednych – wystarczy wysłać swój dar na konto: Fundacja Polska Raoula Follereau 87 1240 1082 1111 0000 0387 2932.
Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu (ang. International Day of Commemoration in Memory of the Victims of the Holocaust) – święto uchwalone 1 listopada 2005 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ[1] w celu uczczenia pamięci ofiar pochodzenia żydowskiego, pomordowanych w czasie II wojny światowej przez reżim hitlerowski. W ten sposób Zgromadzenie odrzuciło nieuznawanie Holocaustu jako wydarzenia historycznego.
Datę obchodów wyznaczono na 27 stycznia – rocznicę wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau w 1945 roku przez 100 Lwowską Dywizję Piechoty[a], którą dowodził generał-major Fiodor Krasawin.
"Zwracamy się do wszystkich, aby tego dnia o godz. 18 przywołali pamięć o ofiarach Zagłady stawiając w oknie zapaloną świecę. Niczym gorejąca świeca musi płonąć w nas pamięć o tych, którzy tak bardzo cierpieli. Obowiązkiem każdego jest troszczyć się, aby światło pamięci nigdy nie zgasło w naszej świadomości"
Auschwitz Birkenau http://www.youtube.com/watch?v=vyOd5grXL34
Słowa Bł. Jana Pawła II http://www.youtube.com/watch?v=KrV6dKuHI7g
http://www.youtube.com/watch?v=5yICBKLPHsQ
Zdjęcia ------------ http://dzieje.pl/content/auschwitz-zdj%C4%99cia-cz-1
Modlitwa Ojca Św. Pawła VI o pokój – “ Panie, Boże pokoju, któryś stworzył ludzi, przedmiot Twej łaskawości, aby byli współuczestnikami Twej chwały, błogosławimy Cię i składamy Ci dzięki. Boś nam zesłał Jezusa, Twego ukochanego Syna, uczyniłeś Go w tajemnicy paschalnej sprawcą wszystkiego zbawienia, Źródłem wszystkiego pokoju, więzią wszelkiego braterstwa. Składamy Ci dzięki za pragnienia, wysiłki i czyny, które Twój Duch pokoju wzbudził w naszych czasach, aby zastąpić nienawiść miłością, nieufność zrozumieniem, obojętność solidarnością. Otwórz jeszcze bardziej nasze umysły i nasze serca na konkretne potrzeby miłości wszystkich naszych braci, abyśmy się stawali coraz bardziej budowniczymi pokoju. Pomnij, Ojcze miłosierdzia, na wszystkich, którzy się trudzą, cierpią i umierają usiłując nadać światu charakter bardziej braterski. Niechaj Twoje Królestwo sprawiedliwości, pokoju i miłości ogarnie ludzi wszelkich ras i języków. A ziemia niechaj napełnia się Twą chwałą. Amen.
Modlitwa za Ojczyznę ks. Piotra Skargi - „ Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowi Twemu, a syny swe wiodła ku szczęśliwości. Wszechmogący wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen |
ZACHOWUJCIE NIEDZIELĘ, A NIEDZIELA ZACHOWA WASZĄ RODZINĘ
Drodzy Bracia i Siostry! Odczytany dzisiaj fragment Ewangelii ukazuje Świętą Rodzinę pielgrzymującą do Jerozolimy. Widzimy „rodziców Jezusa” złączonych we wspólnym świętowaniu, razem przeżywających „ból serca” z powodu zagubienia Syna, a następnie zdumionych bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. W słowach Maryi „ojciec Twój i ja” widzimy doskonałą jedność małżonków. Pytanie: „Synu, czemuś nam to uczynił?” podkreśla potrzebę i skuteczność dialogu w sytuacjach wzajemnego niezrozumienia. Natomiast spokojna odpowiedź Jezusa przypomina, że pielgrzymując i martwiąc się o rodzinę, trzeba „być w sprawach Ojca Niebieskiego”, czyli spoglądać na wszystko w perspektywie wieczności, oczyma wiary .
1.
Niedziela w świetle wiary
Ojciec Święty Benedykt XVI przypomina
nam, co znaczy na co dzień żyć wiarą, która jest źródłem
radości i odnawia nasz „entuzjazm spotkania z Chrystusem”
(Porta Fidei 2). Ogłoszony w całym Kościele Rok Wiary ma pomóc
„wyprowadzić ludzi z pustyni ku przestrzeni życia, ku
przyjaźni z Synem Bożym, ku Temu, który daje nam (…)
pełnię życia” (Porta Fidei 2). Dojrzała wiara to nie tylko
zbiór prawd czy obowiązków, ale przede wszystkim pełna
miłości, rzeczywista relacja z żywym Bogiem, który objawił
się nam w Jezusie Chrystusie. Warto przywołać słowa, które
św. Augustynowi pomogły rozpocząć życie wiarą: „Rzuć się ku
Niemu! Nie obawiaj się. On się nie cofnie, abyś upadł. Rzuć się z
całą ufnością, On przygarnie cię i uleczy” (Wyznania VIII,
11). Właśnie Boże Narodzenie przypomina, jak bardzo Bóg
umiłował świat , jak bardzo wyszedł nam naprzeciw, stając się jednym
z nas, rodząc się w ludzkiej rodzinie, i jak bardzo Bogu zależy na
tym, abyśmy byli jedno z Nim .
W kontekście wiary, w niedzielę
Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, pragniemy rozważyć
prawdę o świętowaniu niedzieli. Chrześcijańskie przeżywanie Dnia
Pańskiego wykracza bowiem poza regularne uczestnictwo w niedzielnej
Eucharystii czy powstrzymanie się od pracy. Choć niektórzy
ostatnie dni tygodnia – wraz z niedzielą – nazywają
weekendem, traktując je jako czas odpoczynku i rozrywki, czas tylko
dla siebie czy załatwiania spraw, których nie udało się
zrealizować w tygodniu, to jednak, gdy patrzy się oczyma wiary,
między niedzielą a dniami wolnymi jest ogromna i zasadnicza różnica.
Błogosławiony Jan Paweł II w liście apostolskim Dies Domini ukazał
całe bogactwo tego dnia, przypominając, że niedziela jest dniem
świętowania dzieła Stwórcy i udziałem w Jego radosnym
odpoczynku. Niedziela to także dzień Zmartwychwstałego Pana i daru
Ducha Świętego, to dzień nowego stworzenia i zapowiedź wieczności.
To dzień Kościoła, gromadzącego się w braterskiej wspólnocie
na Eucharystii – uczcie Słowa i Ciała Eucharystycznego. Tak
rozumiana niedziela staje się niejako „duszą” wszystkich
dni, nadaje sens całemu naszemu życiu (por. Dies Domini 12).
Dał
temu wyraz również Ojciec Święty Benedykt XVI w czasie VII
Światowego Spotkania Rodzin w Mediolanie. Wszyscy mogli usłyszeć
szczególnie wzruszające, osobiste świadectwo –
wspomnienie z młodości Papieża o wierze jego rodziny, przejawiającej
się w przeżywaniu niedzieli. Rozpoczynało się ono od sobotniego
wspólnego czytania Pisma św., przez Mszę świętą niedzielną,
wspólny uroczysty obiad i wspólne śpiewy, aż do
wspólnego odpoczynku na łonie przyrody. Mimo trudnych czasów
rodzina była bardzo zjednoczona.
2. Niedziela dniem radowania
się dziełem Stwórcy
Umiłowani w Chrystusie Panu! Nie
banalizujmy niedzieli i nie ograniczajmy jej głębokiego sensu
jedynie do dnia wolnego od pracy. Pismo Święte mówiąc, że Bóg
„odpoczął” po dziele stworzenia, wskazuje na coś
głębszego, niż zwykłą przerwę w pracy. Ukazuje bowiem Stwórcę,
który sam zachwycił się pięknem tego, co stworzył. Jest to
więc spojrzenie, które nie zwraca się ku następnym dziełom,
lecz docenia piękno tego, co już zostało dokonane. W szczególny
sposób kieruje się ono ku człowiekowi, który jest
zwieńczeniem stwórczego dzieła. W tym spojrzeniu można już
dostrzec pragnienie zawarcia z nim przymierza miłości (por. Dies
Domini 11).
Człowiek, stworzony na obraz Boży, nie powinien więc
zachowywać się jak najemnik, dla którego wykonywanie
kolejnych prac pozostaje jedynym życiowym celem. Niedziela pozwala
człowiekowi wraz z gronem najbliższych poznać smak zachwytu nad
całym dziełem stworzenia. To również czas doświadczania i
umacniania się Bożą miłością. Niedziela to szansa dla zabieganej
rodziny, by „odejście” od spraw tego świata stworzyło
odpowiednie warunki do bardziej intensywnego spotkania z Bogiem i
między sobą. Odpowiedni strój, świąteczny posiłek, brak
pośpiechu, czas wspólnego przebywania ze sobą ma pomóc
poczuć smak innego świata, do którego zmierzamy w pielgrzymce
wiary. Podejmijmy ten zwyczaj, by całą rodziną zasiadać do stołu,
modlić się przed i po posiłku, a przy nim dzielić się przeżyciami i
opowiadać o spotkaniach, wymieniać opinie, pytać i otrzymywać
odpowiedzi. Niech niedzielne obiady będą okazją, by z dziećmi
odkrywać świat, opowiadać o swoich sukcesach i porażkach, a w ten
sposób budować prawdziwą jedność w rodzinie.
Tak rozumiana
niedziela daje również wielką szansę rodzinnego radowania się
z piękna świata stworzonego, odnajdywania w nim śladów Boga,
odpoczynku i wspólnego spędzania czasu na łonie przyrody
przez rodzinne wyjazdy, wycieczki, organizowanie spotkań z innymi
rodzinami. Dzisiaj, gdy praca staje się jedynie towarem, a ekonomia
wydaje się panować nad wszystkimi dziedzinami życia, bardzo pilną
potrzebą jest powrót do świętowania niedzieli. Właściwa forma
świętowania może uratować i przywrócić pełną godność życia
rodzinnego. Przez wspólne przebywanie i modlitwę rodzice i
dzieci uczą się dialogu i bycia razem, trwania w jedności przy
Chrystusie i w Kościele oraz wzajemnego wsparcia na drogach
codziennego życia.
Dlatego potrzeba naszej troski o właściwe
świętowanie niedzieli, o niepodejmowanie niekoniecznych prac, o
zmianę ustawodawstwa dotyczącego handlu w niedzielę. Chrześcijańska
rodzina nie powinna spędzać niedzieli w centrach handlowych na
zwiedzaniu czy zakupach. Pamiętajmy, że takim zachowaniem wyrządzamy
również krzywdę osobom, które muszą z tego powodu
pracować w niedzielę. Prawdziwe świętowanie jest bowiem zawsze
bezinteresowne i w łączności z drugimi. Jeżeli w niedzielę będziemy
myśleć tylko o sobie samych, chodząc na zakupy, uciekając jedynie we
własne hobby, w świat wirtualny, w nadmierne spędzanie czasu przed
telewizorem czy komputerem, nie doświadczymy nigdy radości
rodzinnego świętowania.
3. Tego dnia Chrystus
Zmartwychwstał
Umiłowani w Panu! W Jezusie Chrystusie niedziela –
w języku łacińskim nazywana „Dominica”, czyli Dzień
Pański, a w języku rosyjskim „Воскресение”
[Waskriesienije], czyli Zmartwychwstanie – posiada jeszcze
bogatsze znaczenie. Nasz Pan Jezus Chrystus, przez swoją mękę,
śmierć i zmartwychwstanie, powołał człowieka do nowego życia i
wyprowadził z niewoli grzechu, śmierci i szatana, ku wolności dzieci
Bożych. Zrozumiałe jest zatem, że już w czasach apostolskich
niedziela, jako „pierwszy dzień tygodnia”, pamiątka
Zmartwychwstania, zaczęła wyznaczać cały rytm życia uczniów
Chrystusa. Jej centralnym wydarzeniem było spotkanie ze
Zmartwychwstałym Panem na Eucharystii.
Dzisiaj nie powinno być
inaczej. Każdy chrześcijanin, świętując niedzielę, może i powinien
pogłębić swoją więź z Chrystusem Zmartwychwstałym, a przez to
umacniać jedność wspólnoty rodzinnej i parafialnej. Niedziela
jest wielkim darem dla całej rodzinny, szansą na pogłębienie wiary
przez wspólne uczestnictwo we Mszy świętej. Eucharystia jest
bowiem sercem Dnia Pańskiego. Przez udział w niedzielnej Eucharystii
rodzina daje szczególne świadectwo jako Kościół
domowy. Przez wspólną modlitwę, rozmowę z dziećmi na tematy
religijne, wspólną lekturę czasopism i książek religijnych,
korzystanie z mediów katolickich wyraża ona swoją troskę o
prawdziwie chrześcijańskie świętowanie Dnia Pańskiego. W wielu
domach istnieje piękny zwyczaj wspólnego czytania w niedzielę
Pisma św. i odmawiania rodzinnego różańca czy też
nawiązywania w niedzielnych rozmowach do czytań mszalnych i
usłyszanego w kościele kazania. W ten sposób rodzina,
czerpiąc siłę ze spotkania z Chrystusem na niedzielnej Eucharystii,
potrafi żyć i świadczyć o miłości Boga w swoim życiu.
Z
świętowania niedzieli w rodzinie rodzić się mogą konkretne postawy w
jej codziennym życiu. Takie przeżywanie niedzieli otwiera bowiem
oczy i serce nie tylko na swoje własne problemy i sprawy, ale też i
na drugich. Udział w niedzielnej Eucharystii zobowiązuje nas do
konkretnego świadectwa miłości. Jej wyrazem powinna być nasza pamięć
o rodzicach, o naszych krewnych, potrzebujących pomocy, o osobach
starszych, chorych czy samotnych. Niedziela to czas umacniania
wzajemnych więzi i miłości, a także szansa na okazanie troski o
bliskich zmarłych przez modlitwę i odwiedzanie ich grobów.
Umiłowani w Chrystusie Panu! Również dzisiaj, gdy w
Kościele mówi się o powołaniu do życia w małżeństwie i
rodzinie, wielu z Was z troską zadaje pytanie: co zrobić, aby
uratować swoje małżeństwo i rodzinę? Nie czekajcie, aż będzie za
późno. Uwierzcie, że jeżeli będziecie w Waszej rodzinie
świętować niedzielę, to taki styl życia pomoże zachować Waszą
rodzinę od wielu niebezpieczeństw i niepewności. Życzymy Wam tego i
modlimy się o to, zawierzając wszystkich małżonków i
wszystkie rodziny Świętej Rodzinie z Nazaretu.
Na radosne
świętowanie każdej niedzieli z serca Wam błogosławimy
Podpisali:
Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 359. Zebraniu
Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie, w dniu 3
października 2012 r.
Za zgodność: + Wojciech Polak Sekretarz
Generalny Konferencji Episkopatu Polski
