Historia
Patronką naszej Parafii jest Święta Maria Magdalena
Św. Maria Magdalena |
Relikwiarz św. Marii Magdaleny |
Towarzyszenie i pójście za Jezusem zostało w języku greckim określone tym samym terminem, który odnosi się również do decyzji pójścia za Mistrzem w przypadku uczniów. "Użycie tego terminu [akoloutheo] do grupy kobiet oznacza, że i kobiety należały do grona uczniów Jezusa, że nie były z niej wykluczone" (E. Adamiak, s. 104). Wśród kobiet towarzyszących Jezusowi Maria Magdalena jest wymieniana prawie zawsze na pierwszym miejscu, co może świadczyć o jej szczególnej pozycji w grupie wędrujących i usługujących Jezusowi kobiet.
O Marii Magdalenie wiemy również, że była obecna przy ukrzyżowaniu (Mt 27,55-56; Mk 15, 40-41; J 19, 25), pomagała także przy pogrzebie (Mt 27, 61; Mk 15, 47). To również Maria Magdalena wraz z Marią, matką Jakuba i Salome kupiły wonności, którymi miały namaścić ciało Pana Jezusa i po sabacie wybrały się do grobu (Mk 16, 1-2). Jednak spośród tych kobiet ewangeliści wymieniają tylko Marię Magdalenę pisząc o pustym grobie. Relacje te różnią się od siebie okolicznościami. U Mateusza Maria Magdalena przychodzi do grobu wraz z "drugą Marią" (28,1), u Marka występują z nią Maria, matka Jakuba i Salomea (16,1), u Łukasza także Maria oraz Joanna i inne kobiety. U ewangelisty Jana i w późniejszym zakończeniu ewangelii Marka Maria Magdalena jest sama (J 20, 1-2.11-18; Mk 16, 9). Według tych dwóch ewangelistów Maria Magdalena jest pierwszą osobą, której ukazał się zmartwychwstały Pan. Szczególnie dużo uwagi poświęca jej ewangelista Jan. Maria Magdalena widząc pusty grób i odsunięty kamień, biegnie z tą wiadomością do Szymona Piotra i "do drugiego ucznia, którego miłował Jezus". Obaj uczniowie udają się więc jak najprędzej do grobu. Grób zastają pusty. "Wszedł i ów drugi uczeń, który pierwszy przybiegł do grobowca, i ujrzał, i uwierzył" (J 20, 8). Uczniowie wrócili do domu, lecz Maria Magdalena - płacząc - pozostała u grobu. Gdy nachyliła się bardziej w kierunku grobu, zobaczyła dwóch aniołów, którzy widząc ją płaczącą, zapytali o powód jej smutku. "Wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli" - odpowiedziała Maria Magdalena. Wtem spostrzegła jeszcze jedną osobę. "Magdalenie jednak nadal żałoba przesłania oczy. Sądzi, iż tak wczesnym rankiem ów mężczyzna może być tylko ogrodnikiem, który przyszedł tu zrobić porządek. I zapewne dlatego usunął ciało, niedawno pogrzebane. Prosi zatem: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja Go zabiorę". A wówczas Jezus wymawia jedno tylko słowo, jej imię: "Mario!" I to wystarczyło. Wszystko nagle się przemienia. Magdalena odnajduje swego Mistrza. Zwraca się do Niego, używając uroczystej formy aramejskiej: "Rabbuni" (Mój Nauczycielu)". Tymi słowami opisała to niesamowite spotkanie prof. Anna Świderkówna w trzecim tomie "Rozmów o Biblii". Maria musiała być bardzo poruszona tym spotkaniem, prawdopodobnie chciała przypaść do nóg Jezusa, gdyż Ten mówi dalej: "Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego" (J 20,17). Maria Magdalena być może pragnie - jak sugeruje prof. Świderkówna, a co wydaje się jak najbardziej zrozumiałe - ziemskiej, codziennej i żywej obecności Jezusa i tego, by wszystko było jak przedtem. Tymczasem otrzymuje od swego Mistrza bardzo ważną misję do spełnienia. To właśnie ona, a nie ktoś inny, ma iść i oznajmić uczniom o zmartwychwstaniu. Ona ma przekazać dalej prawdę i świadectwo o zmartwychwstaniu, tak bardzo ważne dla wiary apostołów i całego Kościoła. Tę otrzymaną misję Maria spełniła: "I przyszła Maria Magdalena, oznajmiając uczniom, że widziała Pana i że jej to powiedział" (J 20, 18). W IX w. Rabanus Maurus przyznał jej z tego powodu tytuł "Apostołki Apostołów" i właśnie jako Święta Równa Apostołom jest Maria Magdalena czczona w Kościele Wschodnim.
Wokół postaci Marii Magdaleny narosło w ciągu wieków wiele niejasności i nieporozumień. Wczesne przekazy chrześcijańskie utożsamiały ją z osobą Marii z Betanii, siostrą Marty i Łazarza, która namaściła nogi Jezusa bardzo drogą maścią nardową i otarła je swoimi włosami (J 12,1-3). Ze względu na siedem demonów, które Jezus wypędził z Marii Magdaleny, podejrzewano, iż mogło chodzić o rozpustę, stąd chętnie identyfikowano ją z postacią bezimiennej jawnogrzesznicy, która w domu Szymona namaściła nogi Jezusa olejkiem alabastrowym i wytarła swoimi włosami (Łk 7,37-39). Prof. Świderkówna uważa, że takie opętanie mogło być prawdopodobnie jakąś ciężką chorobą psychiczną lub epilepsją, i nic nie wskazuje na to, by Maria Magdalena przed spotkaniem z Jezusem uprawiała nierząd. Paralelne relacje ewangelisty Marka (14,3-9) i Mateusza (26,6-13) mówią tylko o kobiecie, która wylewa na głowę Jezusa słoik drogocennego olejku. Do pomieszania tych trzech różnych osób, niektórzy dodają jeszcze czwartą: kobietę przyłapaną na cudzołóstwie (J 8,1-11), która znacznie później mogła odnaleźć Jezusa, by mu podziękować, właśnie przez ofiarowanie drogocennego olejku, doszło głównie w Kościele Zachodnim, gdyż Kościół Wschodni wiernie trzymał się swojej interpretacji i obrazu Marii Magdaleny jako Apostołki Apostołów, którego nie mąciły dwie inne Marie, nie mające bliższego związku z tą pierwszą.
Jako pierwszy dokonywał kompilacji tych trzech postaci papież Grzegorz Wielki w swoich homiliach, a tradycję tę dodatkowo potwierdziła legenda z X w. mówiąca o Marii Egipcjance, nawróconej nierządnicy, która przez 47 lat miała żyć jako pustelnica na wschód od Jordanu. Jeszcze późniejsze legendy mówią o Marii, która po wypędzeniu przez Żydów znalazła się w Marsylii i następnie jako pustelnica i pokutnica żyła w jaskini w La Sainte-Baume. Pochowana zaś została, wg legendy, w Vezelay. Według tradycji greckiej Maria Magdalena wraz z matką Jezusa udała się do Efezu i tam później zmarła. Jej relikwie zostały w 886 r. przeniesione do Konstantynopola i tam są przechowywane.
Mimo iż obecnie Maria Magdalena została już przez biblistów oczyszczona z "podejrzeń o rozpustę", niestety, zwykło się ją w ikonografii przedstawiać w roli Łukaszowej jawnogrzesznicy. Ten "model" kobiety głęboko się zakorzenił w świadomości chrześcijan i ciągle jeszcze pokutuje w niejednych kazaniach, dziełach sztuki, wierszach, uważa Elżbieta Adamiak. Najnowsza reforma kalendarza liturgicznego w Kościele rzymskokatolickim z 1969 r. odróżniła Marię Magdalenę od Marii, siostry Marty, i ustanowiła ku jej czci osobny dzień wspomnienia, który przypada 22 lipca. Także w Kościołach ewangelickich i prawosławnych jest to dzień Marii Magdaleny.
http://www.parafia-magdalenka.pl/parafia/sw-maria-magdalena
http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/07-22.php3
Odtworzyli twarz Św. Marii Magdaleny. https://wiadomosci.wp.pl/odtworzyli-twarz-marii-magdaleny-wielka-tajemnica-chrzescijanstwa-rozwiazana-6166773801629825a
Trójwymiarową rekonstrukcję stworzono na podstawie 500 zdjęć czaszki kobiety. Później za pomocą programu graficznego Zbrush nałożono wirtualną skórę. W efekcie powstała realistyczny portret kobiety, która według Biblii była przy Ukrzyżowaniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa - podaje serwis news.com.au.
Sanktuaria - Sanktuarium św. Marii Magdaleny w Biłgoraju
Katedry - Katedra św. Marii Magdaleny w Warszawie
83 Świątyń -
Kościół św. Marii Magdaleny w Bełku
Cerkiew św. Marii Magdaleny w Białymstoku
Sanktuarium św. Marii Magdaleny w Biłgoraju
Kościół św. Marii Magdaleny i św. Mikołaja w Chełmcach
Kościół św. Marii Magdaleny w Chorzowie
Kościół św. Marii Magdaleny w Cieszynie
Cerkiew św. Marii Magdaleny w Darmstadt
Kościół św. Marii Magdaleny w Dąbrowie Górniczej
Kościół św. Marii Magdaleny w Długiej Goślinie
Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrowodzie
Kościół św. Marii Magdaleny w Kalinowej
Kościół św. Marii Magdaleny w Kaninie
Kościół św. Marii Magdaleny w Kasinie Wielkiej
Kościół i klasztor Reformatów w Koninie
Kościół św. Marii Magdaleny w Koszycach (województwo małopolskie)
Kościół św. Marii Magdaleny i Bożego Ciała w Koziegłowach
Kościół św. Marii Magdaleny w Krakowie (Kosocice)
Kościół św. Marii Magdaleny w Krotoszynie
Kościół św. Marii Magdaleny w Kurzętniku
Kościół św. Mikołaja i św. Marii Magdaleny w Miejskiej Górce
Kościół de la Madeleine w Paryżu
Bazylika Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny w Poznaniu
Kolegiata św. Marii Magdaleny w Poznaniu
Kościół Franciszkanów w Przemyślu
Kościół św. Marii Magdaleny w Rabce-Zdroju
Kościół św. Marii Magdaleny w Radomsku
Katedra św. Marii Magdaleny w Salt Lake City
Kościół św. Marii Magdaleny w Sandomierzu
Kościół św. Marii Magdaleny w Skałce
Cerkiew św. Marii Magdaleny w Słochach Annopolskich
Kościół św. Marii Magdaleny w Sompolnie
Kościół św. Marii Magdaleny w Sownie
Kościół św. Marii Magdaleny w Starym Oleśnie
Cerkiew św. Marii Magdaleny w Suchowolcach
Bazylika św. Marii Magdaleny i św. Stanisława w Szczepanowie
Kościół św. Marii Magdaleny w Szczucinie
Kościół św. Marii Magdaleny w Warszawie
Sobór metropolitalny Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny w Warszawie
Kościół św. Zygmunta i św. Marii Magdaleny w Wawrzeńczycach
Cerkiew św. Marii Magdaleny w Weimarze
Kościół Santa Maria Maddalena w Wenecji
Kościół św. Marii Magdaleny w Wielichowie
Objawienie się Św. Marii Magdaleny w Puszczy Solskiej
Według
opowiadań ludowych w 1603 r. na skraju Puszczy Solskiej ośmiu
pastuszków pasących bydło usłyszało przedziwne dźwięki. Gdy udali się
za rozchodzącym głosem, odnaleźli jakby dwa dzwony wiszące na
drzewie. Wieść o tym zdarzeniu rozniosła się szybko po okolicy.
Ludzie przybywali na to miejsce, by się modlić. W tym czasie
niektórzy widzieli przedziwną panią, niektórzy słyszeli głos:
"Człowiecze grzeszny, masz to ogłosić zjawienie, by Bóg i
Magdalena tu miały uwielbienie". Miejsce to otoczono czcią i
kultem. Wielu przybywających ludzi otrzymywało tu rozliczne łaski,
odzyskiwało zdrowie. Przybył na to miejsce także właściciel tych
terenów Jan Zamoyski - Kanclerz i Hetman Wielki Koronny. Doznawszy
rozlicznych łask, polecił wznieść niewielki kościółek. Ponieważ wieść
o tym cudownym miejscu rozchodziła się szybko, kościół nie mógł
pomieścić licznie przybywających wiernych. Ordynat Tomasz Zamoyski
wzniósł w 1644 r., większy drewniany kościół, a w jego pobliżu
klasztor, do którego sprowadził franciszkanów z Lublina.
Dziś
na miejscu objawienia stoi kaplica odbudowana w 1856 r. Wewnątrz niej
znajduje się jednokondygnacjowy przyścienny ołtarz z murowaną mensą.
W centrum obraz barokowy przedstawiający św. Marię Magdalenę
namalowany w 1797 r. Po prawej stronie przy wejściu znajduje się
kamienna studnia, z której pielgrzymi mogą czerpać wodę.
https://www.pch24.pl/sw--maria-magdalena-zostanie-patronka-bilgoraja--tego-chca-mieszkancy-miasta,62865,i.html